Time to say goodbye

Vandaag is het dan zover. Ik ga weer afscheid nemen van mijn ouders en ga mijn reis alleen voortzetten. Maar laat ik beginnen bij het begin. Twee weken geleden zijn mijn ouders aangekomen op Denpasar airport waar ik hun met Noel onverwachts oppikte. De emoties schoten er weer even in. 11 maanden reizen en dan eindelijk je ouders weer te zien doet toch wat met je. Aan het ophalen van mijn ouders zat ook een keerzijde.  Dit betekende dat ik afscheid moest gaan nemen van Noel die een paar uurtjes later het vliegtuig terug naar Nederland zou pakken. Bedankt Noel voor afgelopen dagenen erg leuk dat je me bent op komen zoeken ik zie je als ik terug ben. Eenmaal afscheid genomen te hebben van Noel ben ik naar de villa gegaan waar mijn ouders op mij aan het wachten waren. Het eerste uur springt er van alles uit je mond.  Zoveel te vertellen en te laten zien waar moet ik beginnen. Al gauw voelt het weer als van ouds en voelt het alsof ik helemaal niet ben weg geweest. Het huisje was erg mooi en erg luxe. Enige nadeel was dat het erg afgelegen in Uluwata lag waardoor een brommer zeker een must was. Na veel gesproken te hebben zijn we onze plannen voor aankomende dagen gaan bespreken en die kwamen gelukkig erg overeen.  Zo zijn we heerlijk wezen winkelen, hebben we tempels/rijstvelden bezocht en heerlijk wezen relaxen op het strand. Ook hebben we het vliegtuig genomen naar Lombok waar we twee nachten verbleven. De vlucht naar Lombok was allereerst al 1.5uur vertraagd wat erg vervelend was. De totale vlucht zou namelijk maar een half uur duren. Onze vlucht was in een helicopter met propellers wat een leuke ervaring was maar toch erg onrustig tijdens de vlucht. Zoals ik al zei, na een half uur vliegen kwamen we al aan op Lombok. Het is hier rustiger en minder toeristisch dan de plaatsen op Bali. Op Lombok hadden we een huisje geboekt wat helaas ook weer erg afgelegen was maar voor de twee dagen prima te doen. Het is te merken dat het hier minder toeristisch is. Iedereen wilt met je op de foto en kijkt je met vol bewondering aan. Ondanks het afgelegen resort heb ik me toch prima vermaakt en genoten van de locale wijkjes die er erg ouderwets uitzagen. De twee dagen zijn voorbij. We trekken door naar de Singgigi waar we de boot zullen pakken naar de Gili island. Dit zou volgens vele een wilde vaart worden. Het water kan namelijk erg wild zijn en raadde ons aan om een snelle boot te nemen maar de eilanden ipv een locale boot die er 3keer zo lang over doet en veel sneller uit elkaar kan vallen dan een fastboat. Het scheelt wel wat in de prijs maar we kozen voor onze veiligheid en namen de fastboat. En inderdaad de golven waren erorm en zelfs in deze boot maakte we harde klappers op het water.  In de boot zaten nog zes andere mensen die erg verdacht dichtbij gingen zitten. Die hielden we erg goed in de gaten en hebben gelukkig niks gestolen van ons. Er zijn drie Gili islands. Gili meno, gilli Air en Gili trawangan. Het verschil zit hem in de drukte. Wij kozen voor Trawangan want,  na alle afgelegen plekken van afgelopen dagen konden we nu wel wat drukte en mensen om ons heen gebruiken. Gili Trawangan is een mooi eiland met aan de oostkust gezellige barretjes, restaurants en heel veel duikscholen. Het stikte er van.  Verder waren er heel veel stelletjes en spanjaarden. Op het eiland zijn wij wezen snorkelen in het heldere blauwe water. Wat mij een beetje tegenviel.  Ben natuurlijk al op veel mooie bestemmingen geweest dus mijn verwachtingen zijn wat hoger. Er waren weinig vissen en er wasweinig koraal te zien. Helaas. Ook zijn we een dag naar een van de andere eilanden gevaren (Gili air) die op 20 minuten afstand lag. Eenmaal op dit eiland zien we dat het er veel saaier is. Minder mensen, minder barretjes en erg vieze plekken op het eiland. In het water daar in tegen was wel veel beter. Veel meer te zien onderwater waaronder vel gekleurde vissen. Op het eiland word trouwens geen gebruik gemaakt van motorische voertuigen. De enige manier om hier ergens te komen is te voet, te fiets of te paard die met bakken achter zich door de straten scheurden. Erg vervelend als je even rustig over straat wil lopen. Maar het lopen ging ons prima af. De eilandjes hier zijn hier namelijk niet zo groot. Overal op straat worden we aangesproken met hii Bos, Bro or hii mate. Heb het afgelopen dagen al meer gehoord dat ik op een Australiër lijk en mijn accent hetzelfde is. Die tien maanden hebben dus toch iets met me gedaan haha. We hebben het wel gezien op de gili eilandjes. We hadden er ons iets meer van voorgesteld maar, dat zou ook kunnen komen doordat we een beetje verwend zijn geraakt met alle andere mooie bestemmingen. Vanaf hier zouden mijn ouders terug gaan naar Bali en ik door gaan trekken naar een ander eiland. Zou nog graag een hike willen doen in de bergen of op een vulkaan. Maar helaas het past niet echt meer in mijn schema dus hoef nog geen afscheid te nemen van mijn ouders. We reizen nog even samen verder naar het vaste land van Candi dasa. Candi dasa is wederom een klein dorpje. Maar dit keer op een mooie bestemming in het bos en mooie natuur. Hier hebben we een brommertje gehuurd en zijn we lekker in de bergen gaan rijden. Ik heb na twee dagen besloten om terug te gaan naar Sanur om daar nog even wat spulletjes te kopen en wat vrienden gedag te zeggen. En dan mijn laatste dag in Kuta rond te hangen omdat, dit dicht bij het vliegveld ligt. Eenmaal in Sanur heb ik een hele mooie suite voor mijzelf waar ik zo in zou kunnen wonen. Alles erop en eraan. En als klap op de vuurpijl heb ik ook nog even een motor gehuurd waarmee ik heerlijk ben gaan scheuren op de wegen en tussen die mooie rijstvelden. Heerlijk die wegen hier. Links rechts in halen. Het kan allemaal hier haha. 19 sept. De dag dat mijn ouders terug gaan vliegen naar Nederland. De twee weken met hun zijn voorbij gevlogen. Ze brengen nog even hun spullen uit hun huisje naar mijn suite en gaan er in de middag vandoor. Toch wel weer lastig hoor om ze nu gedag te zeggen. Al zit mijn reis er bijna op, voelt het toch als een aparte afscheid. Morgen nog even lekker rondrijden op de motor en dan met mijn backpack achterop naar Kuta rijden. Backpacken op een nieuw level. Het voelt nu toch weer even gek om alleen te zijn. Eerst twee weken met je vriend op stap dan met je ouders en dan nu weer alleen opzoek naar een nieuw avontuur. Bali was leuk en ben er langer gebleven dan verwacht. Voor herhaling vatbaar nee. Mooi plekken gezien maar er waren andere landen die ik heb gezien die leuker waren maar, kan nu in ieder geval weer een paar plekken afkruisen. Eerst nog even een oude bekende uit Australië zien (Brad) voor een paar uurtjes en dan vanmiddag doorvliegen naar Singapore kijken wat er daar allemaal te beleven is. Sampai jumpa